het moment supreme...het moment wat zo lang voor mij was uitgeschoven...het moment waar ik nu echt niet meer onder vandaan kwam.
Meteen mijzelf in het diepe gooien, het kon niet anders.
Het was tijd om naar school te gaan, welke betekende ALLEEN in de trein naar Leiden.
De bedoeling was om 9.10 in Leiden te zijn...dus dat betekende 8.20 de trein.
Ik was op tijd op Rotterdam Lombardijen...de eerste trein kwam aan...stampjevol....nou dan maar de volgende...uiteindelijk stapte ik tamelijk onwennig om 9.20 (!) de trein in.
Meteen maar de afleiding gezocht en mijn moeder opgebelt. Op HS moest ik overstappen, en toen begon de "ellende" weer..allemaal propvollerts richting A'dam..na 2 treinen besloot ik maar naar Den Haag CS door te gaan ... uiteindelijk daar bijna in tranen naar de volgende trein door.
EN toen kwam mijn held van de dag de conducteur van de trein naar Leiden (en verder), hij vragen wat er aan de hand was, ik het hem uitgelegd. Eerste wat hij zegt is, meis ik weet er alles van heb het ook gehad...ga lekker eerste klas zitten, zodra de trein vertrekt kom ik bij je zitten en babbel ik je naar Leiden.Zogezegd zo gedaan en voor ik het wist zat ik in Leiden! (even na 11.00)
Het laatste stukje naar school was een peuleschilletje rustig lopend.(wel mama en ventlief gebeld uiteraard dat ik er eindelijk was).
Gesprek gehad met mijn SLB-er/Stagedocent(?!) en daarna twee lesuren gehad en mijn nieuwe klas (lees we zijn met zijn zessen) ontmoet.
En op de terugweg naar Rotterdam werd ik vergezelt door mijn lieve vriendinnetje Dewi, alsof er geen tijd had tussen gezeten ! (Terwijl het echt alweer 3 jaar terug was)...weer samen in de buurt van elkaar studeren! Een mens kan dingen!
Oh en die opmerking slaat op zoveel dingen!
Punt is de ALLERBELANGRIJKSTE stap is gezet! Een gevecht omhoog! Nog maar 9 maandjes en ik heb mijn diploma!
