Ik wil zoveel schrijven, maar tegelijkertijd sla ik helemaal dicht.
Dan maar niet zo mooi en geestverruimend, maar plain and simple.
Een jaar geleden was deze angsthaas net begonnen aan het laatste stukje school, mijn laatste kans die ik in zag om toch nog een papiertje te behalen.
Met knikkende knietjes en de angst door mijn hele leven ging ik het avontuur met zweethandjes aan.
Inmiddels heb ik zelfs mijn papiertje binnen (JA ECHT GESLAAGD JOEHOEEE) en staat er een nieuw avontuur in de startblokken. Ik ga verder met niveau 4...op naar toch een gespecificeerd diploma. De spanning die ik een jaar geleden door mijn lijf heen voelde stromen is volledig weg. Ik heb af en toe enkel last van gerangschikte chaos in mijn hoofd, maar goed dat hoort bij mij en ik vind er mijn rust in.
De meeste rust vind ik in het feit dat ik klaarblijkelijk een inspiratiebron/hulp voor mensen kan zijn, het doet mij goed dat mijn openheid over mijn mentale staat eigenlijk vanaf het begin al mensen heeft doen inzien dat zij er nooit alleen in staan. Ik twijfel dan ook nog best wel om dit nog een stukje verder te trekken als "ervaringsdeskundige"...maar ja hoe pak je zoiets aan?
Goed genoeg gebrabbeld,
Ik ga even aan het huishouden en straks weer de kindgeluiden in huis terughalen.
Tot snel lieve lezers
