Waar wij trachten onze kinderen op te voeden naar eerlijkheid,
blijkt de wereld één en al leugen uit te kramen.
Goed voorbeeld zijn sollicitaties, alles wat jou "jij" maakt inclusief mentaal en lichamelijke aspecten kun je beter verbergen. Niet melden en gewoon blind doorgaan.
Ik begin zo nu en dan mijzelf niet af te vragen om een mooie HBO opleiding te faken inclusief certificering en mij zou naar binnen "te lullen" met de grootste fantasie die mij maar opdoemt.
Realiteit is dat ik zo gewoon niet gemaakt ben en dat doet pijn, de wereld is eigenlijk één groot mijnenveld en het liefst mag je je eigen belevenis hierin ondermijnen en jezelf zoals je bent ver weg verstoppen.
Dit neergezet te hebben snap ik wel waarom 1 op de 7 mensen in de leeftijdscategorie 25-35 jaar een burn-out krijgen, verwachtingen zijn te hoog, je eigenste ik word vergeten. Want voor de bedrijven tellen het personeel is letterlijk maar een nummertje. En een tegenslag in personeel kan winst tegengaan.
Eigenlijk word ik misselijk bij het idee alleen al dat in deze blinde wereld mijn kinderen straks een weg moeten vinden. Zichzelf staande moeten houden..
Hoe kan ik zo'n blind vertrouwen in alles blijven houden...in onze mens om ons heen, terwijl keer op keer die verdomde deksel hard op mijn neus slaat.
Misschien moet er wel eens goed naar de redenen van een burn-out worden gekeken in plaats van hoe kunnen we iemand zo snel mogelijk weer oplappen en misschien zouden meer bedrijven weer plaats moeten maken voor gevoel in plaats van robotiek.
