Helemaal zen

Ik wil zoveel schrijven, maar tegelijkertijd sla ik helemaal dicht.

Dan maar niet zo mooi en geestverruimend, maar plain and simple.
Een jaar geleden was deze angsthaas net begonnen aan het laatste stukje school, mijn laatste kans die ik in zag om toch nog een papiertje te behalen.
Met knikkende knietjes en de angst door mijn hele leven ging ik het avontuur met zweethandjes aan.
Inmiddels heb ik zelfs mijn papiertje binnen (JA ECHT GESLAAGD JOEHOEEE) en staat er een nieuw avontuur in de startblokken. Ik ga verder met niveau 4...op naar toch een gespecificeerd diploma. De spanning die ik een jaar geleden door mijn lijf heen voelde stromen is volledig weg. Ik heb af en toe enkel last van gerangschikte chaos in mijn hoofd, maar goed dat hoort bij mij en ik vind er mijn rust in.

De meeste rust vind ik in het feit dat ik klaarblijkelijk een inspiratiebron/hulp voor mensen kan zijn, het doet mij goed dat mijn openheid over mijn mentale staat eigenlijk vanaf het begin al mensen heeft doen inzien dat zij er nooit alleen in staan. Ik twijfel dan ook nog best wel om dit nog een stukje verder te trekken als "ervaringsdeskundige"...maar ja hoe pak je zoiets aan?


Goed genoeg gebrabbeld, 
Ik ga even aan het huishouden en straks weer de kindgeluiden in huis terughalen.

Tot snel lieve lezers

Het leven is een feest

Wat een reis is dit jaar geweest,
momenten dat ik dacht aan het uitstappen van het boemeltje wat doorknalde heb ik eigenlijk enkel in het begin gehad.
Het leven omarm ik weer en het leven mij ook.

Toch even tijd voor een portie zelfreflectie, Want de verschillen zijn zo aantoonbaar, dat ik niet anders dan trots op mijzelf kan zijn. Alles wat mij nu ontsnapt is totale overwelmende vermoeidheid, spieren die vastzitten en een hoofd welke continue leegloopt.
Relieve at it's finest zal ik het maar even noemen.
Een jaar van megahard opboksen tegen mijn eigen mentale ik...."What doesn't kill you, makes you stronger" het is echt waar.

Een jaar terug kwam ik net buiten, drukke winkelcentra, poppodia, verre tripjes nouja ov-tripjes in het algemeen waren nog uit den boze. Mijn maag draaide bij het idee al om, en mijn darmen maaktte al over uren. Hoe vaak ik mij zwetend terugvond als ik alleen al naar therapie moest.
Inmiddels al ruim zeven maanden therapie-vrij en het gaat ook gewoon heel erg goed.

Mijn studie-periode en stage-periode zijn nu officieel klaar, straks heb ik mijn oh-zo-gewenste papiertje, het heeft even geduurd. Nu twee-en-halve maand wachten op de uitslag.

Het ov stap ik weer zonder enige twijfel in tenzij het hutjemutje staat, haasten doe ik nog wel maar op aangepaste modus. Ver kom ik weer, vorig weekend zelfs in Deventer geweest. Het concert van mijn favoriete band, de heren al ruim vier jaar niet gezien. Maar in vier jaar tijd was er niets verandert, nog even allerfijnst nog even fijn als altijd. En een feest van de herkenning. Bij praten, energie voor tien.

Waar die energie nu is gebleven geen idee, ik voel mij nu enkel moe, alles is even zwaar..maar ik draag de wereld, mijn wereld met alle liefde in mij!
Nooit gedacht, toch begonnen...nooit verwacht, toch gewonnen!


Liefs
Sharon

Weer midden in het leven.

Zo dat is alweer even geleden, vorig jaar voor het laatst geblogt.
 Inmiddels zitten wij alweer tegen de maand mei aan en heb ik bijna mijn studie afgerond..
En genieten we met volle teugen van het leven.

 Eigenlijk heb ik alleen maar vooruitgang geboekt.
 Inmiddels ben ik zover dat ik met de kleine man in de metro ben geweest, ben ik weer naar concerten geweest...

En gisteren ben ik zelfs de kleine (grote) meid op gaan halen bij haar vader in Opheusden (2u trein heen...2u trein terug)

 12 februari hebben wij genoten van onze prachtigmooie dag, ja jullie lezen het goed..getrouwd en wel inmiddels.

Natuurlijk zijn er wat negatieve dingen gebeurd..ja het leven kan niet altijd leuk zijn, maar ook hier is lering uitgetrokken. Ik ben weer de fanatieke positief denker die ik altijd was en dat doet mij goed.

 Helemaal afgesloten is het nog niet..en besef ook dat het altijd een deel van mij zal blijven, maar voor nu ben ik heel blij dat ik weer midden in het leven sta!

 

 En voor nu ga ik genieten van een aantal dagen welverdiend vrij zijn!