Waarom vertrouw ik niet op mijn rare onderbuikgevoel?
Waarom sprong ik ditmaal wel in het diepe zonder alles te overdenken.
Voor één maal treed je buiten je comfortzone en jeetje wat krijg ik de deksel op mijn neus zeg.
Ik heb het totaal niet naar mijn zin op werk...en na deze week is mijn denkbeeldige emmer echt overgelopen.
Van supervisors die je in de rug steken tot supervisors die geen verantwoording nemen aan toe.
Het enige wat er afgelopen week gebeurd is zeiken over hoe slecht het wel niet gaat terwijl één ieder de benen letterlijk onder zijn lijf vandaan loopt. Het moment was al op dinsdag iedereen wilde al weekend zo negatief begon het al. Donderdag was mijn breekpunt en stond ik jankend van woede even op de gang.
Vrijdag heb ik mijn mond de gehele dag gehouden en ben ik niet buiten mijn eigen boekje getreden.
Let op dit is een bedrijf waar je dus NIET jezelf kan of mag zijn. Je moet je als een robot gedragen...oh en nog beter in je leerfase moet je ook al een snelheidsduivel zijn en vooral geen fouten maken.
Terwijl ik..de SV vandeweek nog op een fout betrapte.
Goed maandag even een gesprek met de TL aangaan in de hoop dat er wellicht nog iets verandert...anders ben ik heel snel weg. Want ik weet nog wel een plekje waar ze mij en mijn aanwezigheid wel degelijk accepteren en zelfs omarmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten