maar we zijn ALWEER een stap verder.
Na alle moed te hebben verzamelt ben ik gisteren met dochter en moederlief naar station Lombardijen gegaan met de bus alwaar wij met zijn drietjes de trein naar Rijswijk in zijn gestapt.
Eerst had ik nog muziek nodig...maar vlak voor station Delft Zuid was ik zo op mijn gemak dat de oortjes eruit gingen.
Wat een opluchting..en weer dacht ik...was dit nu waar ik zo bang voor was?
Maar eerste een euforisch dansje...omdat ik dat stiekem doe als ik blij ben.
Weer een stap de goede richting op....weer wat meer richting "totale" genezing.
Weer een stap waar ik onwijs trots op mag zijn.
Erna nog even door het winkelcentrum geslenterd...en erna door naar het huis van mijn ouders.
(Uiteindelijk heeft mijn vader ons met de auto teruggebracht naar huis)
Ik wil hier toch even een moment stil staan om de mensen die mij zo geweldig helpen en steunen te bedanken.
Jullie weten wie jullie zijn! En jullie zijn megasupergeweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten